Яўгенія Эдуардаўна Лінёва (Папрыц) нарадзілася 9 студзеня 1854 г. у г. Брэст-Літоўску (цяпер Брэст). Бацька, Эдуард Густававіч Папрыц (1816–1870), служыў выкладчыкам Аляксандраўскага Брэсцкага кадэцкага корпуса. Маці, Ганна Канстанцінаўна (Воган), была таленавітай спявачкай, гарачай аматаркай музыкі, у юнацтве вучылася ў Варшаве ў вялікага рускага кампазітара М. І. Глінкі. Усё, што ўмела і чым валодала, у сэнсе талентаў і навыкаў, Ганна Канстанцінаўна перадала дачцы.

Пётр Андрэевіч Вяземскі нарадзіўся 12 ліпеня 1792 г. у Маскве, належаў да старажытнага роду Вяземскіх. Гадаваўся ў падмаскоўным сяле Астаф’ева, дзе на пачатку ХІХ ст. быў узведзены сядзібны дом, які стаў адным з культурных цэнтраў Расіі. Пётр Вяземскі атрымаў цудоўную дамашнюю адукацыю, у 1805–1806 гг. вучыўся ў Пецярбургскім езуіцкім пансіёне і пансіёне пры Педагагічным інстытуце. Паступіў на службу ў Межавую канцылярыю юнкерам. У дзевятнаццаць гадоў ажаніўся на княжне Веры Фёдараўне Гагарынай, у сям’і нарадзіліся восем дзяцей.

Менахем Бегін нарадзіўся 16 жніўня 1913 г. у г. Брэст-Літоўску Гродзенскай губерні. Бацька, Доў-Зееў Бегiн, быў сакратаром яўрэйскай абшчыны горада; мацi, Хася (Косаўская), вяла хатнюю гаспадарку. У сям’і былі дачка і два сыны, жылі бедна, але ў доме панавалі любоў і цеплыня. Менахем Бегін закончыў яўрэйскую рэлігійную школу (хедэр i «Тахкэмонэ»), затым у 1931 г. — дзяржаўную польскую гімназію iмя Р. Траўгута. 16-гадовым гімназістам уступіў у маладзёжную сіянісцкую арганізацыю «Бейтар» («Саюз яўрэйскай моладзі імя Іосіфа Трумпельдора»), стаў камандзірам мясцовай групы.

Рыгор Якаўлевіч Сакольнікаў (Гірш Янкелевіч Брыліянт) нарадзіўся 15 жніўня 1888 года ў г. Ромны Палтаўскай губерні ў сям’і ўрача, уладальніка аптэк. Закончыў маскоўскую класічную гімназію, вучыўся на юрыдычным факультэце Маскоўскага ўніверсітэта, які пакінуў у сувязі з рэвалюцыйнай дзейнасцю.

Грамадскасць г. Брэста шануе памяць пра паэта, аўтара-выканаўцы песень,акцёра тэатра і кіно Уладзіміра Сямёнавіча Высоцкага (1938–1980). Паводле архіўных даследаванняў яго радаслоўнай стала вядома, што яго прадзед паходзіў з вёскі Сялец (цяпер Бярозаўскага раёна Брэсцкай вобласці). Магчыма, яшчэ раней продкі жылі ў г. Высокім (цяпер Камянецкага раёна Брэсцкай вобласці).

Аляксандр Сяргеевіч Грыбаедаў нарадзіўся ў 1795 годзе ў Маскве ў забяспечанай радавітай сям’і. Пасля Маскоўскага пансіёна паступіў у Маскоўскі ўніверсітэт. Збіраўся прысвяціць сваё жыццё навуцы — кандыдат славесных навук, кандыдат права, ужо без «пяці хвілін» доктар права, але пачалася Айчынная вайна 1812 года. Аляксандр Грыбаедаў добраахвотна пайшоў у войска, стаў карнетам. Пакуль яго полк фарміраваўся, а затым рушыў на Захад у складзе рэзерву, асноўныя ваенныя дзеянні ішлі ўжо на тэрыторыі Заходняй Еўропы. Потым Аляксандр захварэў і здолеў дагнаць полк толькі ў пачатку восені 1813 года.

Мацвей Паўлавіч (Мордух Цэвелевіч) Хаўкін нарадзіўся 14 верасня 1897 года ў г. Рагачове Магілёўскай губерні (цяпер Гомельскай вобласці) у беднай яўрэйскай сям’і. Маці памерла, калі хлопчыку было пяць гадоў. У дзесяць яго аддалі ў вучні да краўца, а ў чатырнаццаць ён збег з дому ў пошуках заробку. Працаваў у Данбасе, з пачаткам Першай сусветнай вайны вярнуўся на радзіму. Пад уплывам старэйшага брата Самуіла Цэвелевіча Хаўкіна (1893–1976), члена РСДРП з 1911 года, прымкнуў да бальшавікоў.

Вікенцій Васільевіч Макушаў нарадзіўся 10 лістапада 1837 года ў г. Брэст-Літоўску Гродзенскай губерні (цяпер г. Брэст). Бацька быў членам асобай камісіі для будаўніцтва Брэсцкай крэпасці. Маці па паходжанні полька, са шляхецкага роду Міхайлаўскіх; пасля смерці першага мужа пераехала да родзічаў у Брэст-Літоўск, дзе і пазнаёміліся бацькі будучага славяніста. Сваё свядомае дзяцінства Вікенцій Макушаў правёў у Варшаве.

Віктар Мікалаевіч Сарока нарадзіўся 26 лістапада 1882 года ў г. Ноўгарад-Северскі (цяпер Чарнігаўская вобласць, Украіна). Неўзабаве сям’я пераехала ў г. Брэст-Літоўск Гродзенскай губерні (цяпер г. Брэст), дзе немаўля пахрысцілі ў Свята-Мікалаеўскай Гарнізоннай царкве. Яго бацька, Мікалай Сарока, з небагатага роду, служыў штабс-капітанам ў Брэсцкім гарнізоне. Віктар выхоўваўся сярод салдат, вучыўся ў гарадской гімназіі, марыў стаць ваенным, яго любімым героем быў А. В. Сувораў.

Георгій Васілевіч Чычэрын нарадзіўся 24 лістапада 1872 года ў Тамбоўскай губерні ў дваранскай сям’і. Вучыўся ў Тамбоўскай і Пецярбургскай гімназіях. З дзяцінства быў эрудытам, паліглотам, цудоўна іграў на раялі, валодаў фенаменальнай памяццю. У 1896 годзе скончыў гісторыка-фалалагічны факультэт Пецярбургскага ўніверсітэта, працаваў у архіве Міністэрства замежных спраў, даследаваў гісторыю дыпламатыі.